Milena Jovicevic Popovic toont in de Art Gallery 100 een reeks recente werken, allemaal gemengde techniek op doek; Samen bieden zij een representatief beeld van haar huidige productie die zeer homogeen van stijl en thematiek is. Je kan de tentoonstelling bijna lezen als een doorlopende verhaal, als een plastische vertaling van haar wereldvisie. Sommige (getekende) basisfiguren komen verschillende doeken lichtjes variërend terug en geven aan een aantal doeken een serieel karakter. Daarom is het logisch dat zij ook een aantal diptieken presenteert Zij combineert op het doek graag en geraffineerd diverse materialen: air brush, olieverf en acryl, kleurstiften en collage met prints, geperforeerde stof, papier, prints en foto’s. Omdat zij ook dikwijls beeldonderdelen met abstracte vlakken en leegte samenbrengt in een tafereel krijgen de werken het karakter van een assemblage. Niet opvallend driedimensioneel (al zijn zij het) maar eerder als een montage binnen een beeldvlak zoals dat in een computerbeeld gedaan wordt. De montage is beeldbepalend, vaak nerveus ritmisch en diagonaal dynamisch, soms rustgevend, horizontaal, met duidelijk vlakverdelingen. Dominant binnen de compositie is het gebruik van air brush. Niet enkel binden de kleurvelden de beeldonderdelen tot één geheel zij bepalen ook de emotionele totaalindruk van het doek. Zij gebruikt de air brush virtuoos: van gradueel opgebouwde velden tot harde kleurvlekken die uitdruppen over het onderliggende vlak. Dikwijls worden deze associaties van kleurvlakken tegen gewogen door lineaire velden getekend met stift. Het werk van Milena Jovicevic is verhalend, heeft een boodschap. Haar beeldtaal maakt gebruik van duidelijk herkenbare sjablonen en pictogrammen. De emotievrije pictogrammen worden bedekt met gevoelsgeladen beeldcorrecties. De basisfiguren worden als sjablonen heel frêle en fragiel getekend met stift. Precies hierdoor ontstaan spanningen tussen de verschillende beeldlagen. Zo schuift de reële werkelijkheid voortdurend over de virtuele werkelijkheid en omgekeerd. Schijnbaar idyllische taferelen verbergen nauwelijks de bedreiging van onderliggend geweld. De toeschouwer moet – met de kunstenaar - zijn weg oeken in een werkelijkheid die schijnbaar probleemloos en rationeel geordend is maar inm waarheid vol dubbelzinnigheid en dreiging zit. De figuren op het doek zijn nooit individuen die bewust reageren op de context waarin zij geplaatst zijn. Integendeel, het is de kijker die zelf zijn plaats, ook emotioneel, moet bepalen tegenover het wereldbeeld Hiertoe wordt het ook manifest uitgenodigd door de keuzeprogramma die hij aangeboden lijkt te krijgen maar die hij niet kan sturen. Hierin bestaat de fundamentele dubbelzinnigheid van het werk van Milena Jovicevic Popovic: op het eerste gezicht biedt zij de toeschouwer een kleurrijke, poëtische, schijnbare ongevaarlijke wereld aan. Maar bij een meer aandachtig toekijken wordt hij ontredderd. ‘Hij’ is zowel de (picturale) wereld als de toeschouwer. De normale reactie is er dan ook een van wrevel en afweer. Hij moet zich door de verleiding van de schone illusie heen werken om de existentiële geladenheid te ontdekken. Pas dan wordt hij een medespeler in de artistieke wereld van de artieste die vol tekens en betekenissen zit.

 

H/art magazine, (Contemporary art in Belgium and surroundings)​, june 2008.

Art gallery 100, Antwerpen

 

 

​ 

 

 

​